در دنیای شلوغ امروزی اکثر خانواده ها با چالش دیدن همدیگر به اندازه نسل های قبلی مواجه هستند. با این وجود، این شرایط به معنای کاهش نیاز ما برای خانواده و وحدت نیست.

ما همچنان انسان هستیم و همه ما دوست داریم یک خانواده واحدی داشته باشیم که هویت ما را مشخص کند، خاطرات قبلی را یادآوری کند و وقت خودمان را صرف آن کنیم. با این وجود، این واحد هیچ وقت به راحتی به دست نمی آید.

شما باید با یکدیگر ارتباط داشته باشید، به همدیگر کمک کنید و زمان خودتان را در کنار هم سپری کنید تا یک سری پیوندها و اعتمادهایی ایجاد کنید که باید در یک واحد خانوادگی وجود داشته باشند.

بخش یک – ارتباط برقرار کردن به عنوان خانواده

1. استفاده کردن از مهارت های ارتباطی موثر.

هر یک از اعضای خانواده باید احساس مهم و ارزشمند بودن داشته باشند.

این قاعده شامل شما هم می شود. به منظور اینکه اعضای خانواده تان به نیازهای شما گوش دهند، باید آنها را بیان کنید. در طول بحث با خانواده خودتان مودب و راستگو باشید.

برای مثال در صورتیکه برنامه معمول خانواده شما عبارت از فیلم دیدن به همراه هم در شب چهارشنبه باشد و شما در آن شب قادر به این کار نباشید، در آن صورت می توانید بگویید که "من مطلع هستم که ما باید در شب چهارشنبه فیلم ببینیم، ولی من استرس زیادی در مورد امتحان فردا دارم. آیا می توانیم در یک شب دیگری از این هفته فیلم ببینیم؟"

2. همراه با یک توجه مناسب، به حرف های سایر افراد گوش دهید.

صرفا به دلیل اینکه از اعضای خانواده تان انتظار دارید که حرف های شما را بشنوند، شنیده شدن نگرانی های خانواده تان از طرف شما اهمیت زیادی دارد.

در صورتیکه دیدگاه اعضای خانواده تان شنیده شود و مورد احترام قرار بگیرد، آنها احساس دوست داشته شدن و متحد بودن خواهند داشت. سعی نکنید که فقط خودتان با اعضای خانواده تان حرف بزنید، بلکه سعی کنید که به گفته های آنها هم گوش دهید.

زمانی که اعضای خانواده تان صحبت می کنند، به صحبت های آنها توجه کامل و کافی داشته باشید؛ برای مثال می توانید هر مورد حواس پرت کننده (همانند تلفن همراه، کامپیوتر و سایر موارد) را دور کنید و با چشم های خودتان به آنها نگاه کنید.

یک سری سوالاتی بپرسید تا نشان دهید که به صحبت های طرف مقابلتان علاقمند هستید؛ برای مثال می توانید بپرسید که "بعدا چه اتفاقی افتاد؟"، "چه احساسی در مورد آن دارید؟" و "چه نقشه ای در مورد آن دارید؟"

از طریق تکان دادن سر خودتان و بیان کردن یک سری حرف های طبیعی، همانند "بله"، "اوه اوه"، صحیح"، علاقه خودتان را نشان دهید.

3. از یکدیگر قدردانی کنید.

می توان خانواده را به عنوان یک هدیه و موهبت در نظر گرفت. اکثر آنها در بیشتر (یا کل) زندگی شما حضور دارند. قدردانی از اعضای خانواده تان را به عنوان یک مورد ارزشمندی در نظر بگیرید و از بودن در کنار خانواده لذت ببرید.

یک سری رسوماتی از قبیل دور هم جمع شدن برای قدردانی و تشکر کردن از یکدیگر، یک روش مناسبی برای نشان دادن قدردانی تان می باشد.

4. در مورد مخالفت ها، توافق داشته باشید.

هیچ نیازی نیست که خانواده شما در مورد همه چیز توافق داشته باشند. شما به عنوان یک خانواده باید نسبت به دیدگاه تمامی افراد یک حالت انعطاف پذیر و پذیرایی داشته باشید.

از بحث و دعوا کردن در مورد یک سری موارد بی ارزش، همانند اینکه چه کسی آشغال ها را بیرون بیاندازد، اجتناب کنید.

به جای اینکار، بر روی تقسیم بندی مسولیت ها و برتری ها به صورت مناسب به یک توافقی دست پیدا کنید (مناسب بودن به معنای یکسان بودن نیست).

در حین ایجاد مشکلات، با استفاده از مهارت های ارتباطی مناسب و همدلی سعی کنید که مشکل موجود را رفع کنید. برای مثال، به جای اینکه به سر یکدیگر داد بزنید، به هر فردی این شانس را بدهید که بدون هیچ نوع اختلال و مزاحمی صحبتش را بیان کند.

در حین صحبت کردن یک فرد، باید سایر افراد از نزدیک به حرف های این فرد گوش دهند و سعی کنند که حرف های وی را درک کنند.

5. عذرخواهی کنید و عذرخواهی های بیان شده را بپذیرید.

در حین ایجاد بحث و جدل (که حتما ایجاد خواهند شد) باید تلاش کنید تا یک راه حلی را برای مشکل موجود پیدا کنید.

ممکن است عذر خواهی کردن یک ایده مناسبی برای خاتمه دادن جر و بحث ها باشد. در صورتیکه یک کار اشتباهی انجام داده باشید، باید از خانواده تان عذرخواهی کنید تا شرایط موجود را آرام کنید.

یک بخش مهم دیگری که در مورد عذرخواهی وجود دارد، عبارت از پذیرفتن عذرخواهی است.

هر زمانیکه یکی از اعضای خانواده تان از شما عذرخواهی کند، باید این عذرخواهی را بپذیرید و این فرد را ببخشید تا بتوانید خانواده تان را مجددا متحد کنید.

همچنین باید در مورد اجتناب کردن از بحث و جدل ها و حل کردن آنها با یکدیگر به توافق برسید. علاوه بر این باید این نکته را به یاد داشته باشید که یک واحد خانوادگی کامل در هیچ زمانی و در هیچ خانواده ای وجود ندارد (بلکه هر خانواده ای مشکلات مختص به خودش را دارد).

روش دو – به اشتراک گذاری مسولیت ها

1. یک سری کارهای روتین خانوادگی ایجاد کنید.

کارهای روتین باعث می شوند تمامی اعضای خانواده مطلع باشند که اتفاقات خاص در چه زمانی و در چه جایی صورت خواهند گرفت.

کارهای روتین روزمره، همانند زمان شام در ساعت 06:00، باعث می شوند که در آن زمان خاصی از روز کل اعضای خانواده یکجا جمع شوند.

نکته کلیدی که در ایجاد روتین ها وجود دارد، عبارت از پیشبینی پذیر کردن آنها است. در صورت ضرورت کارهای روتین را برای هر یک از اعضای خانواده بنویسید.

همچنین شما می توانید یک سری کارهای روتین طولانی مدتی را مشخص کنید، همانند علف چیدن هفتگی یا سفرهای ماهیانه.

2. برای هر فردی یک وظیفه خاصی را مشخص کنید.

به منظور اینکه خانواده بتواند متحد باشد، هر شخصی باید وظیفه خاص خودش را به خوبی انجام دهد.

این بدان معنا است که شما باید وظایفی را برای هر فردی مشخص کنید و سایر افراد انتظار خواهند داشت که آن وظیفه خاص انجام شده باشد.

هر باری که این وظیفه خاص به خوبی انجام شود، منجر به ایجاد مجدد اعتماد و احترام در خانواده خواهد شد.

شاید ترجیح دهید که یک وظیفه خاص و دائمی را برای هر یک از افراد مشخص کنید یا اینکه هر چند وقت یک بار وظایف افراد را تغییر دهید.

تغییر دادن وظایف در مورد کودکان و نوجوانان یک ایده مناسبی است.

با این روش همه افراد پخت و پز، شستن و سایر وظایف را یاد خواهند گرفت. این کار باعث خواهد شد که کودکان احساس کنند وظایفشان عادلانه توزیع شده است و همچنین هر یک از بچه ها یاد خواهد گرفت که خودکفا باشد.

3. سایر مسولیت های خانواده را به صورت عادلانه ای تقسیم کنید.

یک سری کارهای مربوط به خانه پیش خواهد آمد که در لیست وظایف مشخص شده وجود ندارند.

در حین پیش آمدن این شرایط، این وظایف باید مابین اعضای خانواده تقسیم شوند یا اعضای خانواده به صورت دوره ای و چرخشی این وظایف را انجام دهند.

این مورد نشان دهنده یک نو همکاری و احترام است که برای واحد خانوادگی اهمیت زیادی دارد.

با پایان یافتن مسولیت ها، همه اعضای خانواده می توانند از منافع آن منتفع شوند و از بودن در کنار هم لذت ببرند.

بخش سه – جمع شدن به عنوان یک خانواده

1. خانواده را به سایر موارد ترجیح دهید.

به منظور ایجاد اتحاد خانوادگی، اعضای خانواده باید یاد بگیرند که خانواده را به سایر موارد ترجیح دهند.

این مورد ممکن است به معنای قربانی کردن سایر بخش ها باشد، ولی این قربانی کردن می تواند منجر به تقویت واحد خانواده شود. یک سری از کارهایی که شما می توانید انجام دهید عبارتند از:


• اجتناب از ترجیح دادن کار خودتان به برنامه های خانواده. در صورت امکان قرار ملاقات های خانوادگی و سایر برنامه های خانوادگی را لغو نکنید.

انجام این کار می تواند مشکل باشد، بخصوص در صورتیکه شما یک کار سختی داشته باشید؛ ولی در صورتیکه شما کار خودتان را لغو کنید یا آن را به یک زمان دیگری موکول کنید، این شرایط یک تاثیر مثبتی بر روی احساس اتحاد خانوادگی تان خواهد داشت.


• سایر اعضای خانواده تان را مطلع کنید که آنها اولویت های اصلی شما هستند. شاید اعضای خانواده تان نسبت به میزان اهمیتی که برای شما دارند، بی اطلاع باشند.

به منظور اینکه مطمئن شوید آنها نسبت به این موضوع مطلع هستند، سعی کنید که این مورد را به آنها بگویید.

برای مثال، در حین شام خوردن می توانید در مورد ارزش ها صحبت کنید و بگویید که "من فکر می کنم ارزشمندترین چیزی که برای من وجود دارد، خانواده است."

• تفریحات و بیرون رفتن های شخصی را محدود کنید. در صورتیکه به دلایل مختلف و به صورت متعددی بیرون از خانه بروید، توانایی شما برای ایجاد یک واحد خانوادگی قوی کاهش خواهد یافت.

این مورد به این معنا است که شما باید نسبت به نوع فعالیت های فوق برنامه ای یا سرگرمی خودتان و اعضای خانواده تان بیشتر دقت کنید.

برای مثال، به جای اینکه بچه هایتان سه یا چهار فعالیت فوق برنامه ای مختلفی انجام دهند، یک یا دو موردی که واقعا دوست دارند را انجام بدهند.

2. رسومات خانوادگی را بپذیرید.

رسومات خانوادگی یک هویتی را برای کل خانواده ایجاد می کنند.

همچنین این رسومات باعث می شوند که افراد یک سری انتظارات خاصی داشته باشند. این رسومات باید خاطرات مثبتی را ایجاد کنند و یک سری جمع های لذت بخشی را به وجود بیاورند.

یک مثال در مورد رسومات خانوادگی عبارت از پختن ماهی قزل آلا برای عید پاک است که می تواند هر ساله و در جمع های خانوادگی صورت بگیرد.

همچنین شما می توانید یک سری رسومات هفتگی داشته باشید، همانند ساندوچ برای شنبه، شب بازی خانوادگی در چهار شنبه یا پیاده روی صبحگاهی چهارشنبه.

3. یک سری ماجراجویی های خانوادگی داشته باشید.

یک مثال مشخص در مورد ماجراجویی های خانوادگی عبارت از تعطیلات است.

متاسفانه افراد زیادی در طول هر سال فقط یک بار به تعطیلات می روند (یا چند سال یک بار). مابین این تعطیلات یک سری سفرهای کوتاه مدت خانوادگی داشته باشید، حتی در صورتی که این سفرها روزانه باشد.

همچنین شما برای ایجاد ماجراجویی های به یاد ماندنی به همراه خانواده می توانید به اردوگاه یا هاکی بروید.

4. به عنوان یک خانواده، به صورت منظم در یک جا جمع شوید.

مهمترین روش برای ایجاد یک واحد عبارت از جمع شدن در هر زمان ممکن است.

جمع شدن به عنوان خانواده به افراد این اجازه را می دهد تا فرصت مناسبی را برای ماجراجویی، رسومات و مکالماتی داشته باشند که منجر به متحد شدن خانواده خواهد شد.

از طریق اجتناب کردن از بحث و جدل و ایجاد مکالمات خوب و مناسب، فضای موجود در جمع خانوادگی را به یک فضای لذت بخشی تبدیل کنید.


برای مثال، می توانید همراه با خانواده خودتان در سه یا چهار شب از هر هفته با هم شام بخورید و صحبت کنید.

همچنین می توانید هفته ای یک بار، برای مثال در عصرهای یک شبنه یا جمعه، با هم بازی های تخته ای انجام دهید. سعی کنید مشغول یک فعالیتی شوید که با کارهای روتین منظمتان متناسب باشد و باعث شود که از بودن در کنار یکدیگر لذت ببرید.

5. متکی بودن به سایر افراد.

هر خانواده ای یک سری دوره های سختی را تجربه می کند.
این تجربه سخت می تواند شامل فوت یکی از اعضای خانواده، از دست دادن شغل یا یک سری موارد دیگری باشد که شما در این شرایط باید از حمایت سایر اعضای خانواده بهره مند شوید.

همچنین در هر زمانی که سایر اعضای خانواده به شما نیاز داشته باشند، شما هم باید از آنها حمایت کنید. این کار منجر به تقویت پیوندهای خانوادگی خواهد شد و خواهید توانست که به یکدیگر متکی باشید.

نویسنده: Paul Chenyak, LPC
به روز رسانی شده در: 29 مارچ 2019